Het stond in de sterren geschreven: deze halve finale van het WK zou er eentje voor de geschiedenis worden. Twee absolute toppers, met ieder een gemiddelde van ruim boven de 100 in de kwalificaties. Beiden onverstoorbaar en beslagen wanneer het er echt om gaat. Bruce Dickinson is inmiddels een habitué in Ally Pally. Enkele weken geleden landde hij zijn jet voor de zeventigste maal niet ver van de Alexandrijnse kathedraal en liep hij met gebogen hoofd door de Londense gootjes om herkenning te vermijden in de richting van Haringey. Thom Yorke schoof Londen binnen via King’s Cross in een overbeladen trein, met een zonnebril die zijn lui oog verbergt, opgesloten in de zoveelste mentale syncope. Een verdwaalde Mancunian moest verbaasd het ecologische koffiebekertje van Yorke tegenhouden na een zoveelste plotse ritmische uithaal met de arm naar het zettafeltje in het midden van de vierzit. De twee stonden nooit eerder rechtstreeks tegenover elkaar in the den.
Het parcours richting de eerste van twee halve finales – de andere zou later doorgaan tussen Metejoor en Jack Johnson – liep voor beiden in gestrekte draf. Dickinson schakelde met een brutale overmacht Machine Gun Kelly en Lil Uzi Vert uit, en met redelijk gemak maar toch enige weerstand een dappere Matty Healy, die na afloop een dartspijl in zijn tepel stak uit frustratie. Yorke verging het niet veel moeilijker: hij versloeg eerst Bert Ostyn en Goran Bregovic, om dan bijna de tanden stuk te bijten op de geoliede torso van Till Lindemann. Een duidelijke rechte lijn richting eindfase dus. De halve finale zelf bleek een ware thriller.
We spreken commentator Matthias De Vlieger twee dagen na de wedstrijd in Beveren. Hij vertelt met licht trillende stem het relaas van een avond die onvergetelijk bleek te zijn, alleen niet om de verwachte redenen. “Ten eerste was het gebeuren live op VTM, dat is toch net even anders dan op een of andere Play-zender weggeduwd te worden. Alleen steek je op die zender iets minder makkelijk live een bakje friet met stoofvleessaus binnen tijdens de uitzending, dat dan weer wel. Enfin, die avond dus. Je voelde het in de lucht hangen. Er stond wat te gebeuren. Dat die mannen met de pijltjes kunnen gooien, dat weet iedereen wel. Maar dat er zoiets mogelijk was, had ik ook niet durven dromen. En dat dus tijdens mijn debuut op VTM. Kan je nagaan.” De Vlieger pulkt aan zijn ongeschoren kin. “Mja, eigenlijk had Yorke ook niet moeten beginnen op die manier. Dat weet hij ook wel. Hij had het moeten weten toen zijn coach Godrich vanuit het publiek teken deed om te kappen. Die eerste 180 van de avond was loepzuiver, dat wel, maar om je dan zo naar Dickinson te richten en een schouderrol te doen met de blik bij het rechtkomen strak op je tegenstander gericht, dat is niet netjes.”
“Dickinson bleef er ook rustig onder, gegeven de omstandigheden. Repliceren met een stuurgebaar, alsof hij achter het stuur van een killer car zat, is misschien niet subtiel, maar wel onder ‘humor’ te catalogeren. En toen kwam die vlieg. Ik dacht meteen: wat maak ik hier allemaal mee. De vlieg ging zitten op de paardenstaart van Yorke, en bleef gewoon zitten, hoeveel 180’s Yorke ook wierp. Hij leek met de hulp van zijn kleine vriend zelfs beter te gaan werpen!” Op de beelden is te zien hoe enkele kale veertigers op de eerste rijen recht veren bij elke beweging van de vlieg, gebaren alsof ze hun vrouw nu al afranselen, de Macarena dansen en ad fundums binnentrekken. “De sfeer was echt goud. In die mate dat mijn co-commentator na drie sets even de maag moest legen achter de cabine. Ja, het was darts vanaf minuut 1. Ik weet het, dat zeggen normaal Vannieuwkerke en De Cauwer, maar het was gewoon darts, man. Dit is oer- en oervlaams.”
De Vlieger staart uit het raam richting wat kilometers verderop de kerncentrale van Doel moet zijn. “Dickinson, the devil’s pilot, die traint als een maniak. Op tour heeft hij een dartsbord in de cockpit laten hangen, om tijdens de crosswinds te oefenen op zijn werpvastheid. Die zal door niets uit het lood te slaan zijn, denk je dan. Maar een vlieg op een paardenstaart, dat had ook hij nog niet gezien. Hij begon na een tijdje onbegrijpelijk te missen, en dan weet je dat dat bijzonder moeilijk wordt. Hij miste ook enkele easy doubles. Yorke daarentegen bleek door zijn facetogige kompaan sterker en sterker te worden. En dan, op matchdart voor Yorke, gebeurt het. Dickinson grijpt bij het passeren Yorkes staart en verplettert niet alleen de vlieg, maar trekt ook Yorke achterover tegen de grond. Alsof dat nog niet genoeg was, plaatste hij zijn knie op Yorkes borst, vroeg een biertje aan iemand uit het publiek, en dronk het – Yorke fixerend – in één teug op. Uit die zittende positie wierp hij nog een 120, wat toch eerder uitzonderlijk is.” De Vlieger glimlacht. Uiteindelijk werd de wedstrijd door de plaatselijke politie stilgelegd nadat enkele Yorke-fans, waaronder de Greenwood-broers, Dickinson te lijf dreigden te gaan. “Another night at Ally Pally,” lacht De Vlieger, “gewoon darts, man.” Later die dag deelt De Vlieger een foto op zijn Instagram-kanaal van een 120 met als bijschrift: ‘Gemakkelijk zat, zittend werpen ;)’.