De Franse artieste brengt op haar debuutplaat ‘Galore’, ofwel ‘mixtape’ zoals ze het zelf durft noemen, een intieme mix van electro, pop en R&B. Een portret van een rijzende popster.
Oklou, alias Marylou Mayniel, groeit op het Franse platteland op, waar ze naar de muziekschool van Tours gaat. Met een klassieke scholing aan het conservatorium van Poitiers wordt de stevige basis voor een carrière als klassieke muzikante geconsolideerd. Soms druppelt het echter mogelijkheden, en verschuift het uitgestippelde pad naar de achtergrond. Mayniel verkast naar Parijs, waar de impulsen van de grootstad haar stimuleren om nieuwe artistieke grenzen op te zoeken. De lichtstad zorgt voor het nodige contrast met haar geboortedorp, dat ze zelf als een ‘rechts en agrarisch nest’ beschrijft, ‘waar de dingen zelden veranderen’. Het is dan ook in de Franse hoofdstad dat Mayniel zich ontplooit; een proces waarbij Oneohtrix Point Never als één van haar grootste invloeden geldt. Ze sluit zich aan bij NUXXE, een collectief en muzieklabel, en heeft daar onder meer Shygirl als directe collega (‘BB’ moet één van onze favoriete nummers zijn van 2019). Een collectief dat zijn oorsprong kent in de jeugdige frustratie met betrekking tot het ontbreken van juiste platformen voor experimentele muziek. In het Parijse nachtleven verzorgt Mayniel regelmatig DJ-sets, waarbij ze naar hartenlust kan experimenteren met R&B en elektronica.
Hoewel nog maar 27, brengt Oklou al sinds het begin van het vorig decennium muziek uit. Het is echter pas in 2018 dat ze de aandacht weet te trekken met de EP ‘Ritual of May’. Met de briljante, filmische single ‘Friendless’ toont ze waarom haar een groot potentieel wordt toegedicht. Zoals het haar generatie betaamt, volgt het uitbrengen van muziek geen vaste cyclus. Zo’n aanpak vertaalt zich snel in een aantal losse singles. ‘Forever’ borduurt verder op de sound van ‘Friendless’, voor ‘Toyota’ werkt ze dan weer samen met componist Flavien Berger, die al soundtracks maakte voor verschillende Franse films. Met ‘Toyota’ toont Mayniel tevens haar introspectieve kant én zingt ze uitzonderlijk ook in het Frans. Met Mura Masa brengt ze ‘Entertnmnt’ uit, waar ze zich aan weifelende dansbeats waagt. Hoewel het op zich prima nummers zijn, ontbreekt het in dit stadium duidelijk nog aan een concreet artistiek idee dat de richting bepaalt voor haar verdere carrière. Ze verhuist naar Londen en tekent bij Because Music, dat ook die andere Franse popster, Christine and the Queens, onder de vleugels heeft.
In haar recente interviews geeft ze aan dat haar grote voorbeeld momenteel Arca is. De artieste die voor velen de échte ster van de experimentele muziek en icoon van de LGBTQIA+-gemeenschap is. Haar kunde om persoonlijke narratief en muzikaliteit zo keurig met elkaar te vervlechten, is een droom voor de herboren Oklou. Het is ook de queer-gemeenschap die haar uitermate fascineert en die ze ervaart als de ultieme plek van vrijheid (met wederzijdse liefde tot gevolg). Ze komt tot de vaststelling dat ze er nog onvoldoende in geslaagd is om een echt verhaal op te bouwen dat mensen kan fascineren. Het verlangen om te inspireren, creëert een leegte die aan de basis ligt voor een zowel persoonlijk als artistiek moeilijke periode, maar die uiteindelijk wél de voedingsbodem is geworden voor haar mixtape ‘Galore’.
Het lijkt wel of die moeilijkere periode haar terugbrengt naar de intimiteit van de klassieke muziek van haar jeugd. Waar eerder werk nog overladen was met bombast, fluistert ze op ‘Galore’ in je oor. Welgekomen gezelschap in donkere tijden. Ze klinkt opvallend zwoel en de beats zijn minimalistisch, maar hebben de nodige diepgang. De productie van het album verzorgt ze deels zelf. Op uitschieter ‘another night’ vindt ze de perfecte balans tussen haar intiemere koers en het filmische van eerder werk. Ze lijkt te leren leven met de eeuwige zoektocht. Zo zingt ze zelf: ‘You can wait another night/It’s okay to waste your time/We all searchin’ for so long‘. Voorlopig eindigt het zoeken bij een te kort, maar coherent werk, waarbij het vooral uitkijken is naar de toekomst. Missie geslaagd dus.
Ook live weet ze haar nieuw werk met verve te brengen, per ge(s)laagde mix van piano en elektronica. Het is dan ook een livesessie die ze recent bracht voor het magazine Trax die onze aandacht naar de beloftevolle live-interpretatie trekt. Oklou staat, als alles goed gaat (u las dit goed), op 13 maart in de Botanique in Brussel.
.