Onze impressie van -nog steeds- het meest controversiële optreden in recente tijden.
Het had heel wat voeten -pardon, fundamenten- in de aarde om Sunn O))) te kunnen aanschouwen, voelen en ondergaan. Een inspectie van de Vlaamse bouwmeester en een interpellatie van Sven Gatz de onbestaande Vlaamse minister van cultuur in het Vlaams Parlement brachten de show regelmatig negatief in het nieuws. Niet in het minst omdat Sunn O))) volgens het Vlaams geluidsdecreet eigenlijk niet zou mogen optreden op ons grondgebied.
Als betrof het de fictieve Adult Swim-band Dethklok, hangt er rond Sunn O))) een waas van mystiek en grootheidswaanzin. De 88 (! en nog eens !) versterkers op het podium zijn daar mee getuige van. En neem het van ons aan: ze waren alle achtentachtig ingeplugd. De productie van hun ‘Breathe our Frequency’-tournee is ronduit huiveringwekkend. In die mate zelfs dat we enig begrip kunnen opbrengen voor de bekrompen reactie van het Vlaamse establishment. Live Nation moést Sunn O))) namelijk last-minute naar Hasselt laten afzakken omdat sommige buurtbewoners van het Sportpaleis samen met onder meer Jong N-VA (aangevoerd door ene Joachim Pohlmann) een protestactie hielden.
In Limburg hebben ze echter niet de beste ervaring met belangrijke concert-gebonden infrastructuren. Dus moest de Vlaamse bouwinspectie er ook nog eens aan te pas komen om te controleren of er niet al te veel losse onderdelen van significante massa naar beneden konden denderen en of er betonmoeheid in het spel kon zijn die bij extreme trillingen zelfs voor instortingen kan zorgen. Gezien de relatieve jeugd van dit schlager-walhalla volstond een afgespannen net onder de vaste installaties in de nok van de arena. De losgekomen vijzen en kinknagels zouden ze na het optreden wel nog makkelijk recupereren, denken we dan. Zonder dat ze op hun weg naar beneden iemands schedelpan hadden verbrijzeld.
In het buitenland is er minder te doen om hun optredens, omdat Sunn O))) daar nog net een stukje minder populair is dan bij ons. Eén en ander zou te maken hebben met het feit dat frontman Stephen O’Malley eigenlijk in Brugge werd geboren en daar een jaar lagere school liep. Verder is er geen verklaring voor, behalve dan misschien een groeiende onderstroom muziekfanaten die Sunn O))) als het perfecte tegengif beschouwen voor Studio Brussel en alles wat nog slechter is dan Studio Brussel.
Een typische Sunn O)))-set van twee uur bevat zelden of nooit verrassingen. De ervaring is altijd wat telt, en die bleek nog maar eens de vorige passages in ons land (respectievelijk de Hallen van Schaarbeek, Trix en de Lotto Arena, van een groeicurve gesproken) te overstijgen. Openen met ‘Orthodox Caveman’ is naar Sunn O)))-normen al vrij gewaagd, maar in een verder typische set zouden vooral productionele elementen en bizarre figuren uit het publiek een hoofdrol opeisen.
De special effects-show alleen al: geconcentreerde mist die kennelijk uit Noorwegen werd geïmporteerd in speciale containers en vier replica’s van de zon die er met variërende sterkte doorheen schemeren. De term ‘replica’ in de vorige zin mag je letterlijk interpreteren. De gloeiende plasmabollen -Björk zou alvast geïnteresseerd zijn- waren ook niet zonder gevaar, mijnheer Gatz Openstaande Vacature.
Maar ach, wie op normale wijze naar dit optreden ging, zou enkel maar kennis maken met een perfectiedrang op organisatorisch- en geluidsvlak. Aan de ingang werden standaard Beats by Dr. Dre-koptelefoons uitgedeeld, die overtollige decibels wonderwel weten af te zonderen. Een gelukkige meevaller als resultaat van duizenden ontevreden klanten die nooit of nimmer hun 120 euro terug zullen zien. “De één z’n dood… nou ja, behalve dan voor de freaks van dé Sunn O)))-fanclub, de O))) Army (spreek uit als ‘army’) ofte de groep die niet op normale wijze naar zo’n optreden gaat. Zij zweren erbij om concerten van hun idolen zonder gehoorbescherming bij te wonen. Met alle gevolgen van dien.
Onrechtstreeks doet het denken aan de zwaar onderschatte Danny Boyle-film Sunshine, inclusief gelijkaardige resultaten als in de sci-fi thriller. Het Rode Kruis stond aan de uitgang paraat om bloedende trommelvliezen te verzorgen of -erger nog- patiënten met klaplongen in de ambulance te loodsen. Doden zijn er voor zover wij weten niet gevallen. Sunn O))) blijft ook maar Sunn O))), niet Dour Festival .Qua extreem gehalte kon dit hoe dan ook tellen. De totaalervaring -prachtig woord- was ronduit spot on.
Muziek màken O’Malley en co natuurlijk lang niet, maar het zijn meesters in de omzetting van complexe grafische beelden naar extreme sensorische ervaringen die werkelijk alle zintuigen tot in het diepste van je zijn penetreren. Dat geldt ook voor objecten, want de her en der gebarsten ramen van de Ethias Arena spraken boekdelen. De werkelijkheid overtreft met andere woorden Adult Swim. Het megalomane karakter dat Sunn O))) doorheen de jaren heeft gekregen, doet niets af aan het extreme tegengewicht dat dit viertal biedt tegenover afgelikte radiovriendelijke en vooral politiek correcte muziek. Het over-the-top-gehalte, de die-hard (letterlijk) fans en het politieke gekissebis dat telkens meer lijkt aan te zwellen bij elke passage in ons land zullen de status van Sunn O))) enkel maar groter maken. De Ghelamco Arena begint best al aan een veiligheidsprotocol…